Gelukkig zijn we ruim op tijd in het stadion, we hebben geleerd van gisteren, en dat was maar goed ook, want eerder dan verwacht wordt de rij met auto's opgesteld achter de volgauto aan die ons naar de speurvelden voor rijdt.
Een Tsjechisch kwartiertje is krap 5 minuten, en hoewel wij denken dat we echt alle tijd hebben, zitten we binnen 10 minuten met een bezweet voorhoofd met onze beide coaches in de auto op weg naar de speurvelden. Volgauto's werden niet toegestaan en gelukkig is Sico snel genoeg om al onze spullen ( en dat is nogal wat😂) binnen no time in de autobox achterin te gooien, waardoor Egon en Denise op de achterbank plaats konden nemen.
In de rush snel nog even een foto van de GPS coordinaten gemaakt, voor t geval we de volgauto kwijt zouden raken.
De karavaan vertrekt en op de achterbank voeren onze coaches de cijfers zodat onze navigatie 'meeloopt' en we voor zeker weten dat we goed aan gaan komen.
Het blijft altijd spannend waar we terecht gaan komen. 20 Minuten later arriveren we op een zandweg waar links en rechts de speurvelden opdoemen.

Akkers met pluizen en sprietjes 'gras' . Wel even anders dan we van de week nog dachten, we hebben op eenzelfde ondergrond geoefend, maar met veel langere sprieten. De temperatuur is prima, en er staat een stevig briesje.
Ondanks het haasten, staan we hier eigenlijk veel te vroeg. De lijnen worden wel direct gecontroleerd en voorzien van een groene tyrap na goedkeuring, en vanaf dat moment is het wachten! Denise en Egon houden de volgorde goed in de gaten, en spreken de engels sprekende Tsjechen van de organisatie regelmatig aan om er zeker van te zijn dat we straks niet al ergens klaar hadden moeten staan. In de tussentijd hang ik wat bij de auto en zorg er voor dat er niet voor onze hondentrailer gerookt wordt of er een voorbijganger blijft staan met draaiende motor. Na 45 minuten wordt ik verzocht met hond mee te gaan met de wedstrijdleider, die in zijn beste Tsjechisch mij duidelijk maakt dat ik hem moet volgen, Sico, Denise en Egon volgen mij op de voet, ook nu blijken we weer te vroeg ' klaar ' te staan en de keurmeester geeft aan dat ik nog 7 minuten moet wachten. Als een goed coach betaamt houdt Denise de tijd keurig bij en ik vertel Aikido dat we moeten wachten, gelukkig een commando wat hij kent en hij staat samen met mij keurig te 'wachten'.
En dan is het zover, ... we mogen tussen de dames keurmeesters in naar de startpaal mee lopen.

Het stof laait op tussen onze voeten en Aikido moet er ook van proesten. Ik meld mij aan in correct Nederlands, er snapt niemand iets van maar dat is voor nu niet belangrijk, het gaat om het idee. Bij de aanzet gaat Aikido overtuigend weg, met diepe neus, bij het einde van de 10 meter zet ik mijzelf in beweging en breng mijn rechterhand ook op de lijn en dat wordt direct opgemerkt en ik te horen kreeg dat dat niet mocht, er mocht geen spanning op de lijn staan en dus deed ik mijn handen maar over mekaar want met 1 hand aan de lijn was ik helemaal niet gewend.( nieuw trainingspuntje om thuis mee aan de slag te gaan).
Ik wist dat op het eerste strek na 100 meter het eerste voorwerp verwezen zou moeten worden, en zo zag ik op 100 meter na de aanzet Aikido aarzelen, "wel of niet, je zag hem 'denken' , ...Helaas werd mijn stilstaan opgevat als inwerking en werd ik verzocht door te blijven lopen, waardoor de korte aarzeling van Aikido overging tot een bevestiging van mijn kant om vooral door te gaan met speuren en hierdoor dus niet het voorwerp te verwijzen. Minus 7 punten, heel jammer ging er door mij heen.

50 meter later was de hoek, die perfect werd genomen en weer na 50 meter kwam het 2de voorwerp, dit maal wel correct verwezen, hoewel hij wel wat zekerder had mogen verwijzen gaven de keurmeesters mee. Het inlopen, het oppakken van het voorwerp en het opnieuw aanzetten, alles moet na goedkeuring van de keurmeester. Na het voorwerp gaat Aikido keurig van start, met diepe neus intensief verder speurend. 3 van de 4 hoeken mooi direct in en tempo blijft gelijk, de laatste hoek overloopt die een hondlengte, maar hier laat Aikido een spectaculair stukje herstel zien, hij gaat achterwaarts met zijn neus links, rechts sorterend terug tot hij de hoek heeft gevonden en gaat die dan overtuigend in.
Uiteraard kost dit punten, maar de manier van werken van de hond heeft mij wel de opmerking van de keurmeesters opgeleverd dat de hond excellent speurwerk laat zien, met 1 grote fout, het voorwerp. Met een 86 punten komen we heel tevreden het speurveld af. Waar we aan geoefend hebben de afgelopen 7 maanden hebben we terug gezien op het speurveld en dat biedt perspectief voor de komende periode.
Terug in het stadion zien we diverse koppels appèl lopen die ondanks heel mooie stukjes werk niet boven de 90 punten uitkomen, daar waar dezelfde combinaties in eigen land 95/96 punten lopen.
Hier wordt strikt gekeurd, ieder details, iedere positie, alles wordt gezien en 10 halve puntjes weg zijn er ook gewoon 5, en dan gaat het hard. Het zijn de Wereld Kampioenschappen en op deze manier komen de beste performances vanzelf boven drijven.
Morgen mag Willem starten met speuren en vrijdagochtend staan we beide in het stadion, Willem voor het manwerk en wij voor het appèl.
Morgen oefenen met blokken gooien😅🤞