“ Een tevreden gevoel, na resultaat gericht werken”

 

Er gaat heel wat vooraf voordat je besluit mee te doen aan een wedstrijd.

Het opgroeien van de pup, de trainingen, de manier van opbouwen, het toewerken naar examens, de examens doorlopen, trainingen aanpassen, doorzetten, nieuwe ideeën kunnen zien en vooral met plezier kunnen samenwerken.

En soms heb je ook iemand nodig die je net even dat zetje geeft in de goede richting, iemand die je voor een uitdaging stelt, iemand die tegen je zegt; wordt het niet eens tijd om gewoon een wedstrijd te gaan lopen om te kijken hoe jullie ervoor staan “. ( Thnx Romy & Alec)

En Lef heb je dan nodig om die uitdaging aan te nemen.

Tijdens ons IPO3 examen heeft onze jonge Aikido ons aangenaam verast. Zijn energie en attitude zorgde voor een prettige drive en goede uitstraling, iets wat naar mijn idee de belangrijkste voorwaarde is om ooit tot stabiel resultaat te komen. Onze inspanningen tijdens al die trainingsuren zagen we terug en, zoals we altijd al gewend waren, praten we in de auto terug naar huis over aanpassingen die we nodig achten en over wat we vooral zo laten en het proces van herhaling en inslijping de tijd gunnen.

 

 

Begin April rijden we naar Schijndel om in te trainen op het veld van NDG Midden Brabant. Een veld dat vol met bomen staat, hoewel de storm een hoop bomen heeft doen sneuvelen staan er nog akelig veel, zeker in vergelijk met een gangbaar trainings/voetbal veld.

De kunst van iedere trainer is om te kunnen denken/kijken vanuit het perspectief van de hond en met dat idee hebben we het veld bekeken en onze training daarop afgestemd.

 Ons doel hadden we helder voor ogen, dit jaar wordt er één om Aikido een wedstrijd routine aan te bieden en hiervan te leren.

Onze drie intrain momenten in Schijndel waren alle drie naar tevredenheid verlopen, wat overigens geenszins betekend dat de trainingen foutloos gaan, maar van fouten kun je leren, one of our golden rules!

Het tijdschema wat wij een paar dagen voor de wedstrijd binnen krijgen verteld ons dat we als laatste koppel lopen aan het eind van de middag.

Al vroeg melden wij ons bij het wedstrijd secretariaat om ons boekje in te leveren en rugnummer 11 in ontvangst te nemen.

De eerste voorbereidingen worden getroffen, …. Het veel te grote hesje wordt met veiligheidsspelden passend gemaakt. Hierna volgt het wachten, wedstrijden lopen is inherent aan wachten, hier een goed modus voor te vinden is als geleider cruciaal.

Rond half 12 mag ik het weiland op waar we moeten speuren. Het gras is lang, daar ontkom je in deze tijd van het jaar nauwelijks aan. Het is broeierig warm en vochtig aan mijn benen, niet ideaal voor de neus van een hond tijdens het speuren. Iedere deelnemer heeft echter soortgelijke omstandigheden.

Met een mooi rustig tempo selecteert Aikido het gelegde spoor netjes uit, twee voorwerpen verwijst hij zoals het hem geleerd is, hier en daar een kleine onderbreking om zich te overtuigen, eenmaal op het laatste strek verwacht je dan niet meer dat een laatste voorwerp wordt overlopen, maar het venijn zit hem in de staart, het moment dat ik zelf het houtje zie liggen vertelt mij dat Aikido nu het spoor naar de auto volgt. Dit is het moment dat ik bewust ingrijp, ik blijf rustig staan wat hem belemmert door te speuren, met in mijn achterhoofd “deze punten ben ik toch al kwijt” , wil ik Aikido alsnog het voorwerp laten verwijzen. Met enig geduld van mijn kant weet hij na een derde poging het voorwerp alsnog te verwijzen, wat voor ons voor een juiste afsluiting zorgt. Uiteraard kost dit punten, met een 89 punten zijn we weer een ervaring rijker en Aikido komt vrolijk het veld af.

Naar mate de middag vordert wordt het donkerder en donkerder, buienrader laat satelliet beelden zien van noodweer, waarop de pauzes worden ingekort om het tijdschema zo veel mogelijk in te lopen om voor het aangekondigde noodweer klaar te zijn.

 

Als laatste koppel bereid ik mij voor aan de zijkant van het veld. Aikido is nog jong en dat is hier te merken, hij piept en laat zich afleiden door de andere honden en het publiek. Dit valt niet te trainen maar zal door ervaring vanzelf verdwijnen, voor nu is het zaak om zelf rustig te blijven en hier op een goede manier mee om te gaan. Eenmaal op het veld en klaar staand in de basispositie zie ik het teken voor de geleider met de afleggende hond aan om zelf te gaan beginnen, valse start…

Herstel en opnieuw beginnen,… dat lukt ons! Aikido heeft zijn “aan knopje “ weer hervonden en kan goed schakelen en loopt het programma gefocust en met drive.

Ook hier zit het venijn hem in de staart, …Aikido heeft een tweede commando nodig om Af te gaan, hij ziet het paaltje dat per ongeluk was blijven staan als revier paaltje en vult dit in door hier met een noodgang om heen te gaan. Just bad luck.

Het commentaar van de keurmeester maakte ons super trots en we waren wat blij met de 97 punten!

Als laatste onderdeel die dag melden we ons aan voor het manwerk. De juiste startpositie en de correcte ‘lijnen’ lopen kan er voor zorgen dat de hond door de bomen niet afgeleid raakt en de verstekken optimaal kan aannemen. Mijn versnelling om deze ‘lijnen’ aan te houden kost uiteraard punten. De verstekken neemt Aikido optimaal en met een mooie snelheid neemt hij het aanblaf verstek aan om de pakwerker driftig aan te blaffen.

Het verdere programma doorloopt Aikido zoals we geoefend hebben, en de aandachtspunten die we al kennen zien we nu ook terug.

Met een mooie 94 punten sluiten we de dag met een zeer tevreden gevoel af.

Bij de auto zie ik Sico aan komen rennen, “we zijn eerste! “ , roept hij.

Wow, dat hadden we helemaal niet gedacht,… het venijn zit hem in de staart,… en nu pakte dat voor ons goed uit.

Aikido’s eerste wedstrijd op IPO3 niveau, wat zijn wij trots op onze “mouse” en wat we met elkaar hebben bereikt!
De prijsuitreiking wordt door het slechte weer binnen gehouden, een podium zonder de honden.
Trots zijn we op onze eerste plaats en vooral op de beker voor het beste Apèl.

Zonder team kom je er niet, mijn dank gaat in het bijzonder en in de eerste plaats uit naar de onuitputtelijke input van Sico die als maatje en coach ons keer na keer ter zijde staat en natuurlijk de betrokkenheid van Romy en Alec Meyer die volgens een gedegen plan Aikido zoveel hebben geleerd.

STS, we zijn een SterkTeamSamen, dank voor alle fijne trainingsuren vol vertrouwen Hennie en Paul.

Thnx all!

A:89 / B:97 / C:94

Totaal 280

 

 

 

 

Foto's: Peter Gubbels & Team Stormvogels